26 listopada 2019 odbyło sie spotkanie warsztatowe poświęcone dyskusji nad zaleceniami odnoszącymi się do polityki dotyczącej WP3 (e-usługi) projektu Diginno (Digital Innovation Network), w którym uczestniczyli przedstawiciele Krajowej Izby Gospodarczej Elektroniki i Telekomunikacji, będącej partnerem projektu.

Po ogólnym wprowadzeniu w tematykę, poszczególni liderzy czterech opracowywanych  w ramach WP3 tematów (elektroniczny list przewozowy – eCMR, rejestracja firm z wykorzystaniem eIDAS, Know your Client – KYC oraz e-paragon) przedstawili aktualny stan oddzielnie dla każdej z wymienionych usług:·

  • eCMR – omówiono krótko opracowane studium wykonalności realizacji transgranicznej usługi eCMR. Zwrócono zwłaszcza uwagę na brak technicznej interoperacyjności wymaganej dla potrzeb eCMR oraz brak dostosowania przepisów prawnych. Przedstawiono przykład Danii, gdzie większość wymaganych standardów technicznych jest już zaimplementowana, a przepisy prawne odpowiednio zmodyfikowane. Najważniejsze zadania  do wykonania to: dostosowanie rozwiązania, stworzenie prototypu, opracowanie planu implementacji i budżetu.
  • rejestracja firm z wykorzystaniem eIDAS- przedstawiono potrzeby (rozwiązanie technicznie, operacyjne, regulacje prawne). Największy problem to  brak regulacji prawnych. Zalecenia: zachęty do rejestracji firm w innych państwach, współpraca miedzy instytucjami rejestrującymi w poszczególnych krajach i wspólna polityka w tej kwestii, możliwość rejestracji nie tylko w języku narodowym danego kraju, ale też  w innych językach, przynajmniej w po angielsku.
  • KYC – problemem jest dostęp do danych,  tak aby nie były one gromadzone w różnych miejscach. Obecnie transgraniczne udostępnianie  danych  KYC nie jest możliwe ze względu na ograniczenia prawne oraz możliwości odczytu danych. Jedynie na Łotwie powstała inicjatywa mająca na celu wprowadzenie odpowiednich zmian w prawie. Pozostałe kraje nawet ich nie planują. Zalecenie – zmiana regulacji prawnych tak, aby możliwe było uzyskiwanie  danych KYC, możliwość wymiany tych danych, uzgodnienie standardów transgranicznej wymiany danych.
  • e-paragon- wiele krajów nie ma żadnego doświadczenia z e-paragonem, w niewielu jest opracowany narodowy standard, a jeszcze mniej państw Regionu wprowadziło te usługę. Najważniejszy jest brak regulacji prawnych na poziomach narodowych i EU.

Kolejna prezentacja była krótkim omówieniem stworzonej wcześniej wstępnej wersji dokumentu „Zalecenia dotyczące polityki”. Dokument ten zawiera opis przeprowadzonych w ramach projektu badań nad transgranicznymi usługami G2B, opis poszczególnych usług oraz zalecenia dotyczące polityki rozwoju tych usług. Zasadniczą sprawą jest interoperacyjność rozpatrywana – zgodnie z European Interoperability Framework – na czterech płaszczyznach: prawnej, organizacyjnej, semantycznej i technicznej. W prezentacji  zwrócono szczególna uwagę na stworzenie odpowiednich regulacji prawnych, stworzenie/wzmocnienie współpracy międzynarodowej, rozwój edukacji oraz wzrost wiedzy i świadomości społeczeństw dotyczący wagi tego zagadnienia, następnie – zaadoptowanie istniejących standardów (EU, oraz innych – międzynarodowych czy regionalnych), ustalenie i trzymanie się długoterminowej strategii efektywnego wykorzystania istniejących rozwiązań technicznych do ułatwienia wymiany danych.Podczas tej prezentacji przedstawiono również DIGINNO PROTO, czyli projekt będący kontynuacją projektu DIGINNO. Jego celem jest realizacja testowej wersji jednej z usług. Na podstawie podanych wcześniej kryteriów proces wyboru wygrała realizacja usługi  eCMR.

Następnie omówiono podobieństwa pomiędzy usługami i wymagania polityki wprowadzania e-usług. Krótko przeanalizowano cztery usługi pod kątem analogii  międzysektorowych, technicznych i funkcjonalnych. Przykłady takich podobieństw: wszystkie usługi wymagają identyfikacji, autentykacji, weryfikacji informacji, dostępu do narodowych rejestrów/baz danych, dopasowania standardów. Odniesiono sie również do stosowanych strategii –  usługi wykorzystują istniejące już polityki/ regulacje, jak SDG, EIDAS; jednakże nie są one wystarczające do implementacji usług transgranicznych, wymagają aktualizacji lub zaproponowania nowych.

Spotkanie zakończyła część warsztatowa. Celem jej było uporządkowanie omawianych wcześniej zaleceń dotyczących polityki związanej z e-usługami oraz znalezienie jeszcze innych rekomendacji.  Podzielono to zadanie na cztery aspekty: prawny, organizacyjny, semantyczny i techniczny, Zakończono prezentacją pomysłów.  Zwrócono uwagę m.in. na: ustalenie minimalnych wymagań na standardy na poziomie narodowym, zwiększenie świadomości w sektorze prywatnym, komunikację między rządem, biznesem i stowarzyszeniami w danym kraju oraz miedzy organizacjami różnych państw, udostępnienie narodowych usług w innych językach, używanie wspólnego formatu dla dokumentów, międzynarodowy katalog (opis) danych i informacji, stworzenie standardów, uruchamianie wersji testowych.

Tematyka polityki dotyczącej e-usług kontynuowana będzie zarówno w ramach wspólnych prac uczestników grupy WP3, jak też jako zadanie grupy WP4.